Rozdział 26

Podszedł do mnie i chwycił mnie za rękę
-Wyglądasz pięknie- powiedział ukazując biel swoich zębów.
-Dziękuję. Ty również- stanęłam na palcach i pocałowałam go w policzek.
-Chodźmy
Wyszliśmy z pokoju i podążaliśmy do auta, gasząc po drodze światło. Harry otworzył mi drzwi od samochodu. Oparł się jedną ręką o dach. Patrzył na mnie chwilę, po czym pobiegł na swoje miejsce.
***
Jechaliśmy około 30 minut i dojechaliśmy do jakiegoś wieżowca. Chłopak nie chciał powiedzieć dokąd mnie zabiera. Windą pojechaliśmy aż na dach. Zakrył mi oczy, gdy je odsłonił zobaczyłam szklaną kopułę w której stał stolik ozdobiony czerwonymi różami i białą zastawą. Była godzina 17:00 więc światła Londynu były były już widoczne. Ten widok...świecący Big Ben, London eye a przy mnie Harry...czego chcieć więcej? Kelner przyniósł nam homara. P skończonym posiłku, usiedliśmy na ławce i patrzyliśmy na miasto. Objął mnie ramieniem, na które położyłam głowę.
-Jedziemy już do domu? -powiedział Harry i wstał podając mi rękę

-Dobrze- chwyciłam jego dłoń i poszliśmy.
***
Byliśmy już pod domem, ścieżka prowadząca do drzwi oświetlona była lampkami. Spojrzałam na chłopaka po moim wyrazie twarzy było widać, że nie wiem co się dzieje. Harry tylko się uśmiechnął i weszliśmy do domu. Chciałam iść po schodach na górę, ale loczek skierował mnie do salonu. Gdy zobaczyłam wystój, zakryłam buzię ręką, byłam zachwycona...świeczki, kwiaty, ale to co zaskoczyło mnie najbardziej to to, że na środku stało pianino i mikrofon.
-Harry?
-Nie zadawaj pytań po prostu usiądź- powiedział i wskazał na kanapę
Usiadłam. Chłopak usiadł przy instrumencie i zaczął grać, po chwili rozległ się jego przerażająco piękny głos

People say we shouldn’t be together

We’re too young to know about forever

But I say they don’t know

What they’re talk - talk - talking about

Cause this love is only getting stronger

So I don’t want to wait any longer

I just want to tell the world that you’re mine girl

They don’t know about the things we do

They don’t know about the I love you’s

But I bet you if they only knew

They will just be jealous of us 

They don’t know about the up all night's

They don’t know I’ve waited all my life

Just to find a love that feels this right

Baby they don’t know about

They don’t know about us

                             

Popłakałam się, był taki romantyczny. Podeszłam do niego, chwycił mnie w talii a ja wplątałam ręce w jego włosy. Otarł moje łzy i lekko mnie pocałował.
-Dziękuję-wyszeptałam
 Podniósł mnie, owinęłam nogi wokół jego bioder. Harry potknął się...a może zrobił to specjalnie...mniejsza o to, polecieliśmy na sofę. Zaczęliśmy się śmiać. Leżeliśmy tak dość długo, otoczeni świeczkami. Chciałam by ta chwila trwała wiecznie, był taki idealny. Rozmawialiśmy o nas, o naszej przyszłości.
-Chciałabyś jechać na święta do Paryża?
-Jasne-powiedziałam i usiadłam na jego brzuch. Teraz to ja byłam można powiedzieć górą.
-Kocham Cię, Zoe. Jesteś dla mnie wszystkim, jesteś częścią mojego serca. Jestem pewien, że nie mogło przytrafić mi się nic wspanialszego niż spotkanie ciebie.
Znów przywarłam sobą do jego klatki, cmoknęłam go z szyję
-Ty też jesteś dla mnie wszystkim
                            

-----------------------------------------------
Mam nadzieję, że się podoba :-) dostałam dzisiaj porządnego kopa gdy przeczytałam dość niemiły komentarz...ale dziękuję za niego, przez to mam większą chęć pisania i dawania z siebie jeszcze więcej

http://ask.fm/Directionerka147
Pytajcie o co chcecie :)