Rozdział 91

~*~
Szczęśliwi wróciliśmy do domu. To co dzisiaj się wydarzyło było po prostu niesamowite.
-Kiedy Lou przywiezie Phoebe?-zapytałam, gdy zdjęłam buty i usiadłam na kanapie przykrywając się kocem
-Za godziną
-Zimno mi-powiedziałam wyżej podciągając okrycie
Harry usiadł przy mnie i położył rękę na moi czole. Widziałam troskę na jego twarzy
-Masz gorączkę
Objął mnie by dostarczyć mi więcej ciepła.
-Zrobię ci herbaty i przyniosę bluzę
Pocałował mnie w czoło i poszedł do kuchni. Słyszałam dźwięk lejącej się wody i kroki Harry'ego niosące go na górę. Podeszłam do kominka i zapaliłam ogień. Nagle usłyszałam dzwoniący czajnik. Harry nadal był na górze więc postanowiłam go wyłączyć. Zarzuciłam na ramiona czarny koc i ruszyłam w stronę kuchni. Zalałam kubki wrzątkiem i spojrzałam za okno, które było przede mną. Zamarłam by zobaczyłam Chris'a. Nie czekając długo pobiegłam do loczka.
-Ha...Harry-powiedziałam drżącym głosem
-Czemu stałaś z łóżka?
-Chris jest pod domem
-Że co kurwa?
-Byłam w kuchni i zobaczyłam go przez okno
-Jesteś pewna, że to on?
-Tak Harry. Tak!
-Zaczekaj tutaj
-Gdzie idziesz?-zapytałam wystraszona
-Przemówić temu skurwysynowi do rozsądku a ty zadzwoń do Louis'a żeby nie przywoził Phoe
_____________________________________________________________________
Oczami Harry'ego

Byłem wściekły i miałem wszystkiego dosyć. Zbiegłem po schodach i wyszedłem przed dom. Ten debil już tam był. Szczęśliwy chuj wie z czego opierał się o samochód.
-Czego chcesz?-warknąłem
-Pogadać
-Nie mamy o czym
-Mam dla was propozycję, która może wam pomóc
Zatrzymałem się na chwilę gdy to powiedział
-Co masz na myśli
-Jeśli zrobicie jedną rzecz jaką od was chcę dam wam spokój
-Niby co?
-Na jedną noc dacie mi Zoe
Zacisnąłem ze wściekłością pięści. Czułem, że zaraz wybuchnę. Liczyłem oddechy by chodź trochę się uspokoić. Mój umysł wypełniała chęć zabicia Stoner'a
-To będzie jednorazowa przygoda a my będziecie bezpieczni
-Już nie żyjesz!-krzyknąłem i podbiegłem do niego uderzając go w twarz. Chciał wojny? Będzie ją miał.
Upadł na ziemię a ja usiadłem na niego i biłem bez opamiętania. Odepchnął mnie od siebie a ja wstałem. Stałem z nim twarzą w twarz. Mimo ciemności jaka panowała na dworze, widziałem krew lecącą z jego nosa oraz policzka i kapiącą na śnieg. Teraz to on zrobił krok w moim kierunku i wymierzył cios w mój brzuch. Zwinąłem się z bólu i wtedy pomyślałem o Zoe i Phoebe. Przykucnąłem na betonie i słyszałem jego kroki. Gdy podszedł wystraszając blisko wstałem i kopnąłem go w brzuch. Pożałuje tego wszystkiego. Biłem go po twarzy z siłą jaką tylko miałem w mięśniach. Nie słyszałem nic prócz bicia własnego serca
-Harry-usłyszałem cichy głos Zoe -Harry-stawał się coraz głośniejszy
Odwróciłem głowę i zobaczyłem moją żonę biegnącą w moją stronę. Momentalnie przypomniałem sobie o tym co powiedział Stoner i wznowiłem walkę. Czułem jej ręce próbujące oderwać mnie od niego...na nic
-Harry zostaw go!-krzyknęła
-Zabiję go!
-I pójdziesz siedzieć! Tego chcesz?! Znów nas stracić?!-jej słowa powoli zaczęły dochodzić do mojego mózgu.
Wstałem z Chris'a i spojrzałem na zapłakaną Zoe. Podszedłem do niej i chciałem przytulić lecz ta się cofnęła i pobiegła do domu. Spojrzałem na mojego przeciwnika z pogardę i zrobiłem to samo. Byłem wściekły sam na siebie. Tak dobrze szło mi panowanie nas emocjami przy najbliższych, ale teraz coś we mnie pękło...nie wytrzymałem. Pobiegłem za Zu.
-Zoe?!-krzyczałem na cały dom.
Nigdzie jej nie było. Pobiegłem na górę i zobaczyłem ją siedzącą na korytarzu. Powoli do niej podszedłem
-Kochanie-wyszeptałem
-Zostaw mnie-płakała
-Przepraszam
-Głupie przepraszam nic nie zmieni.
-Ale Zoe...
-Nie ma żadnego "Ale" Harry. Co gdyby Phoebe była w domu i to widziała?
-Zoe ja nie chciałem. On powiedział, że da nam spokój jak się z nim prześpisz. Wściekłem się. Jesteś tylko moja i nie pozwolę by ktoś chciał mieć cię "na jedną noc"
-Harry...
-Przepraszam cię. Zrozum jak się wtedy poczułem
Spuściła głowę. Słyszałem jak płacze. Nie chcę by to robiła, a tym bardziej nie przeze mnie. Odszedłem i poszedłem do pokoju Phoebe biorąc największego misia jakiego miała. Wróciłem do dziewczyny i kucnąłem przed nią
-Wybaczysz Harry'emu?-zapytałem chowając się za maskotkę
-Nie-odpowiedziała kręcąc głową
-A jeśli Harry da ci buziaka...
-...i przytuli-dokończyła uśmiechając się słabo.
Wystawiłem głowę zza pluszaka i wyszczerzyłem zęby
-Przepraszam kochanie
-Kocham cię
Przybliżyła się do nie i mocno mnie przytuliła. To jest prawdziwa miłość. Jeszcze sekundę temu była zła i płakałam właśnie przeze mnie a teraz mówi mi, że mnie kocha.
~*~
-Lepie ci już?-zapytałam gdy leżeliśmy w łóżku
-Tak. Masz krew na policzku-powiedziała i starła ją
-Idę wziąć prysznic a ty nigdzie się stąd nie ruszaj, dobrze?
Pokiwała głową na znak, że się zgadza. Ruszyłem w stronę łazienki. Usiadłem na stołku i zacząłem zastanawiać się nad moi życiem. Postanowiłem zmyć z siebie wszystkie głupie plany. Wszedłem po prysznic i odkręciłem wodę. Ciepła ciecz spływała z mojego ciała gdy ja nadal w głowie miałem tylko to co będzie za rok. Czy pokonamy GS? Czy przeżyję? Czy Zoe i Phoebe będę bezpieczne gdy umrę? Momentalnie w moich oczach zaczęły zbierać się łzy. To wszystko zaczęło mnie przerastać. Jestem silny, ale jeśli chodzi o moją rodzinę...Muszę o nie dbać jak tylko potrafię. Kiedy będę musiał oddam za nie życie.
~*~
Wyszedłem z łazienki i zobaczyłem Zoe śpiącą przytuloną do misia. Wyglądała tak słodko. Ostatni raz wytarłem włosy ręcznikiem i położyłem się obok niej. Wpatrywałem się w nią jak w obrazek gdy nagle otworzyła oczy.
-Śpij-szepnąłem i pocałowałem ją w czoło. Zamknęła oczy, podała mi miśka i wtuliła się w mój tors.
-Kocham Cię Harry
-Ja ciebie też aniołku.






----------------------------------------------------------
Przepraszam, ze rozdział krótki, ale nie mama czasu napisać dłuższego :C...do
kładnie za miesiąc mam urodziny <3333