Rozdział 86

Zaczęłam krzyczeć i jak na zawołanie w pokoju znalazł się Harry i odciągnął Zayn'a. Rzucił się na niego z pięściami a ja podbiegłam do córki i zasłoniłam jej oczy. Jeszcze nigdy nie widziałam Phoebe tak przerażonej.

-Uciekajcie stąd-krzyknął Harry

Bez namysłu wzięłam dziewczynkę na ręce i wybiegłam z pomieszczenia.

-Mamo!-krzyknęłam pokazując palcem za siebie. Szybko się odwróciłam i zobaczyłam Stylesa z rozwaloną wargą.

-Daj mi ją-powiedział, ale Phoebe za nic w świecie nie chciała by ją dotknął...bała się go, tak jak ja na początku.

-Chodźcie-pobiegłam za nim przed dom, gdzie zaparkowany był jego samochód. Razem z córką usiadłam z tyłu i zobaczyłam jak z mieszkania wybiegła Malik. Harry go nie uderzył jedynie groził, że pożałuje jeśli się do nas zbliży. Loczek podbiegł do nas, odpalił silnik i odjechaliśmy.

-Tato, czemu to zrobiłeś!?-krzyczała

-Chronię was

-Przed Zayn'em?-płakała

-Tak. Jutro lecimy do Anglii

-Ale Harry...

-Nie zostawię was tutaj. Kupimy nowy dom i wyprowadzimy się z Londynu. Będziemy z dala od Zayn'a, Chrisa i całego GS.

-Mamo boję się

-Nie bój się, wszystko będzie dobrze-pocałowałam ją w czoło

-Obiecujesz?

Pokiwałam głową, ale sama do końca nie wiem czy tak będzie.

-Hazz gdzie jedziemy?

-Do hotelu

-A nasze rzeczy?

-Nie przejmuj się nimi

~*~

Weszliśmy do apartamentu Harry'ego. Phoebe niedawno usnęła więc mógł ją wziąć.

-Położę ją...musimy porozmawiać

Poszedł do sypialni a ja usiadłam na kanapie w salonie. Czemu gdy tylko Harry jest w pobliżu, dzieje się coś złego?

-Zu?

-Tak?-odpowiedziałam wycierając łzy, które nawet nie wiem kiedy wypłynęły z moich oczu. Usiadł przy mnie i nic nie mówił.

-O czym chciałeś rozmawiać? -przerwałam cisze

-Kochasz mnie jeszcze?

Spojrzałam na niego. W oczach miał bezradność i ból. Myśli, że go nie kocham? Przecież to nie prawda

-Oczywiście, że cię kocham

-Ale minęło tyle lat

-Ale nasza miłość jest wieczna, pamiętasz?-powiedziałam i rozpięłam boczny zamek sukienki by pokazać mu wytatuowany napis "love forever"

-Ja ciebie też kocham,wiesz?

-Wiem-powiedziałam i splątałam nasze dłonie.

-Zmieniłaś się

-Dlaczego?

-Wygląd, głos...

-Ty też się zmieniłaś...już nie masz grzywki na czole, nie uśmiechasz się już tak dużo jak kiedyś.

Zaśmiał się i rozczochrał włosy.

-A teraz?-zapytał gdy jego loki ułożyły się tak jak je zapamiętałam

-Idealnie-pocałowałam go a on mnie przytulił-Mógłbyś mi dać jakąś koszulkę i dresy?

-Jasne-wstał i po cichu poszedł do pokoju, w którym spała Phoebe i przyniósł mi ubrania.

~*~

-Z tym domem to mówiłeś poważnie? -Zapytałam gdy leżeliśmy wtuleni w siebie na kanapie-Tak. Kupię go gdzieś z dala od Londynu, tak żeby nikt nas nie znalazł.

-Masz już coś na oku?

-Nie, ale myślałem, żeby przeprowadzić się gdzieś do Holmes Chaple.

-Harry?

-Hmm

-Miałeś kogoś przez te pięć lat?

Spojrzał na mnie.

-Nie. Tylko ty byłaś, jesteś i będziesz w moim sercu. A ty? Czy w twoim życiu ktoś zajął moje miejsce?

-Nikt nigdy tego nie zrobił i nie zrobi. Ty jesteś niezastąpiony.

-A...a Zayn? Mówił, że cię kocha.

-Może i tak, ale ja nigdy go nie kochałam.

-Phoebe się mnie boi, prawda?

Spuściłam wzrok. Jak mam mu odpowiedzieć na to pytania?

-Sam z nią o tym porozmawiaj-powiedziałam gdy zobaczyłam Phoe stojącą w drzwiach sypialni

-Mamo chce mi się pić

-Naleje ci-powiedział Harry

-Mama.

Chłopak wziął ze stołu butelkę wody i kubek.

-Kochanie nie bój się mnie-uklęknął przed nią

_____________________________________________________________________________

Oczami Harry'ego

-Ale ty chciałeś zabić Zayn'a.

-Nie chciałem go zabić. Ja tylko chciałem was obronić. On uderzyłby twoją mamę. 

-Chodź-wzięła mnie za rękę i weszliśmy do pokoju-tato kochasz mnie i mamę?

-Oczywiście, że was kocham

-Jak bardzo?

-Jak stąd na księżyc w z powrotem

-To bardzo daleko

-Wiem. Wy jesteście całym moim sercem. Nie masz nawet pojęcia jak za wami tęskniłem.

-Patrz co narysowałam kilka dni temu. Miałam to dać Mikołajowi, ale mama powiedziała, że nawet on nie da rady zrobić mi takiego prezentu-wyciągnęła małą kartkę z kieszeni sweterka, na której narysowana była Zoe, Phoebe i...ja-Ale jednak jesteś.

-Jestem i już nie odejdę. Obiecałem to twojej mamie i obiecuję tobie...po raz kolejny.

-A opowiesz mi jak się poznaliście?

-Uratowałem ją przed bardzo złym panem

-Zawsze ją ratowałeś jak była w niebezpieczeństwie?

-Tak. On mnie też,ale o tym powiem ci kiedy indziej. Dobrze?

-Ok tatku-powiedziała i pocałowała mnie w policzek-Do kogo jestem bardziej podobna?

-Chyba do mamy

-Ona mówi, że do ciebie

-Być może. Po mamie masz oczy...tak samo piękne. A po mnie dołeczki i nosek.

Zaśmiała się.

-A tato? A poznam twoich rodziców? Zawsze chciałam zobaczyć swoich dziadków

-Phoebe, ale...ale moi rodzice nie żyją.

-Co?-widziałem smutek w jej oczach

-Miałem też siostrę i brata, ale ich też nie ma.

-Co się z nimi stało?

-Ja cały czas sobie mówię, że Bóg nie chciał by żyli na takim złym świecie i wziął ich tam wysoko, gdzie są szczęśliwi.

-Ja jestem szczęśliwa tutaj. Nie chce iść teraz do Boga.

-Nie pójdziesz. Nie pozwolę na to.

-A jeśli będę nieszczęśliwa?

-Zrobię wszystko by tak nie było.

-Mam jakąś ciocię?

-Tak, masz dwie. Jennifer i Marry.

-Gdzie one są?

-Jennifer jest z Niall'em w Hiszpanii

-Poznam ich kiedyś ?

-Dzwonili dzisiaj do mnie, że niedługo przylatują do Londynu.

-A ta druga ciocia?

-Ma na imię Marry i jest siostrą moje mamy.

-A kim jest Chris i G...GS?

-Oni...nie przejmuj się nimi.

-Są niebezpieczni?

-Byli

-A teraz?

-Nie wiem. Bardzo dawno ich nie widziałem.

-Mama mówi, że to przez nich się rozstaliście

-Tak...to prawda. Nie rozmawiajmy już o tym, dobrze?

-Dobrze...co to?-zapytała wskazując na moje wytatuowane ramię

-To ty i Zoe

-Śliczny

-Nie jesteś już na mnie zła?

-Nie byłam zła

-No tak a więc...nie boisz się mnie już

Pokręciła główką i przytuliła się do mnie.

-Idziesz spać?

-A położysz się z mamą ze mną?

-Leć do łóżka a ja zaraz przyjdę.

Zrobiła o co prosiłem a ja poszedłem po Zou. Położyliśmy się a Phoebe od razu zasnęła. Wszystko od nowa wraca. Wszystko się układa. Wszystko idzie w dobrym kierunku. Moja żona i córka są przy mnie i mnie kochają...czego więc chcieć więcej?

-------------------------------------------------------------------------

Wiem, że musieliście długo czekać, ale nie miałam zbytnio czasu, bo rysuję obrazek na konkurs (jak skończę to wam pokaże) Piszcie co myślicie o rozdziale i przypominam o głosowaniu w ankiecie po lewej :)

Kocham 

Kasia