Rozdział 82

~*~

-Zayn? -Zapytałam gdy siedzieliśmy w aucie wracając do domu

-Tak?

-Możesz zabrać mnie do Londynu?

-Po co? -Zapytał i oderwał wzrok od jezdni

-No bo ja...nieważne-zrezygnowana wpatrywałam się w krajobraz za szybą.

Nie wiem nawet kiedy z moich oczu polały się łzy. Nie zobaczę go już nigdy więcej. Już nigdy nie usłyszę jego śmiechu, nie zobaczę pięknych loków ani tych oszałamiających dołeczków w polikach. Phoebe nie pozna ojca...to tak bardzo boli.

-Wszystko ok? -zapytał kiedy podjechaliśmy pod dom

Pokiwałam głową i wytarłam poliki.

-Zayn błagam cię powiedz mi co się dzieje. Czy Harry wcześniej do ciebie dzwonił? Odzywał się? Cokolwiek? Zayn proszę powiedz mi!-krzyknąłem

-Nie krzycz

-To mi to wszystko wyjaśnij!

-Weź stąd Phoebe

Chcąc poznać prawdę zaniosłam córkę do sypialni.

-mów!

-powiedziałem ci coś...nie krzycz

-Zayn kurwa mać gadaj!

-Harry żyje! To chciałaś usłyszeć?! Żyje! Ten zajebany gnojek żyje! Nie wysadziło go!

-Ty dranie!-krzyknęłam i uderzyłam go w klatę

-Ale chce żebyś o nim zapomniała! Pamiętasz tamtą wiadomość?! Ona była prawdziwa! Zrobiłem to, żebyś nie łudziła się, że wróci

-On wróci, idioto!

Popchnął mnie na ścianę i przyłożył palec do ust.

-Słyszysz to? Cisza. Minął miesiąc od kiedy wyjechałaś z Londynu. Gdyby chciał cię znaleźć już dawno by tu był.

-Nienawidzę cię

Uniósł rękę. Byłam pewna, że zaraz dostanę w twarz

-No dalej, uderz mnie! Bądź jak Chris! Katuj mnie! A najlepiej od razu zabij!

Zamknęłam oczy przygotowana na uderzenie, ale nic nie poczułam. Otworzyłam jedno oko. Zayn wpatrywał się we mnie ze smutkiem. Widział jak się go boje

-przepraszam-powiedział i puścił moje nadgarstki-ja to zrobiłem bo cię...

-Przysięgnij mi coś -nie dałam mu dokończyć

-Ale...

-Przysięgnij

-ale co?

-Przysięgnij mi, że nigdy się we mnie nie zakochasz. Spróbujesz zrobić coś, żebym ci się nie podobała i zapomnisz o tym co kiedyś czułeś

-Zoe...już za późno...kocham cię

Pokręciłam przecząco głową

-Nie. Nie możesz mnie kochać.

-Dlaczego?

-Co będziesz czuł gdy Harry wróci? Gdy spojrzy w moje oczy i powie mi, że mnie kocha a ja odpowiem mu to samo? Co wtedy? Jak będziesz się czuł?

-Jeśli do tamtej pory nic do mnie nie poczujesz...albo nawet gdy to zrobisz, ale gdy pojawi się on i dla niego mnie zostawisz...zabije się Zoe. Wbiję sobie nóż w serce i umrę.

-Nie mów tak-byłam przerażona tym jak widzi przyszłość

-Ale to prawda. Nie będę mógł żyć z myślą, że to on zasypia i budzi się obok ciebie.

-Ale to jest ojciec Phoebe. Nie odbiorę jej go.

-No tak. On ma przecież pierwszeństwo

-Zayn zrozum...jesteśmy przyjaciółmi, ale ja cię nie kocham. Kocham i zawszę będę kochać tylko Harry'ego. Zależy nam na sobie, jestem tego pewna.

- Gdyby was zależało, to nadal bylibyście tutaj trzymając się za ręce. Widocznie oboje nie rozumiecie pojęcia ' miłość '

-A ty rozumiesz?-popatrzyłam na niego pełna żalu-miałeś kiedyś kogo kto uratował cię przed samym sobą? Przed osobą, która chciała cię zabić? Miałeś kogoś, dla kogo byłeś w stanie zrobić i oddać wszystko? Nawet własne życie?

-Mam teraz

-Zayn-nie wiedziałam co mam mówić. Bo co powiedzieć w takiej chwili? -Nie. Nie przeszedłeś ze mną tego wszystkiego co ja przeszłam z Harry'm. Oboje byliśmy bliscy śmierci, ale pomagaliśmy sobie jak tylko potrafiliśmy. On chronił mnie jak tylko umiał. Robił wszystko bym była bezpieczna. Ja też

-Ty? Jak dla niego zaryzykowałaś?

-Dałam się postrzelić...a wtedy Harry zabił William'a. Ja nie chcę z tobą być...nie umiem

-Masz rację...zapomnijmy o tym co się zdarzyło

-Zapomnijmy? Jak? Mam rozmawiać z tobą jakby nic się nie zdarzyło?

~*~

Siedziałam na łóżku, tępo wpatrując się w okno. On gdzieś tam jest...jestem tego pewna. Znam go i wiem, że nie spocznie póki nas nie znajdzie, ale to czekanie mnie niszczy....zabija. Nie umiem normalnie przeżyć dnia. Codziennie patrzę na jego zdjęcie i płaczę. Codziennie myślę co by teraz z nami było, gdybym nie wyjechała. Chciałabym chodź przez chwilę poczuć się lepiej i chyba wiem jak. Harry nienawidził jak to robiłam a tym bardziej gdy cięłam się przez niego.

Z kosmetyczki wyciągnęłam jedyną żyletkę jaką miałam. Zrobić to czy nie? Obracałam ostrze w palcach

-Przecież nic mi się nie stanie-wyszeptałam by nie obudzić córki, przyłożyłam ostrze do nadgarstka i zrobiłam jedno cięcie...drugie...trzecie i kolejne. Z ręki zaczęła kapać krew. kiedy chciałam zrobić jeszcze jeden ruch do pokoju wszedł Zayn

-Zoe wiesz może...co ty robisz?!-krzyknął i podbiegł do mnie odrzucając żyletkę gdzieś za siebie-oszalałaś?

-Chcę umrzeć. Nie mogę już tego wszystkiego znieść, rozumiesz?-zaczęłam płakać- Wiesz jakie to uczucie.. kiedy siadasz wieczorem i patrzysz się w jego zdjęcie... spoglądasz na telefon..który nie ma żadnej nowej wiadomości ale Ty i tak sprawdzasz z nadzieją, że może nie usłyszałaś wibracji?Kiedy krzyczysz w poduszkę?-zanosiłam się płaczem jeszcze bardziej

-Zoe ciii-uspakajał mnie-będzie dobrze, słyszysz? Masz jeszcze Phoebe. Nie zostawiaj jej samej

Wtedy wszystko zaczęło do mnie docierać. Nie mogę się zabić. Phoebe potrzebuje matki...potrzebuje mnie.

-Masz rację-powiedziałam i wytarłam twarz ręką. czerwona substancja zabarwiła mój policzek

-Chodź trzeba to opatrzyć

-Nie. Nic mi nie będzie

-Chodź-powtórzył i pomógł mi wstać z łóżka

Poszliśmy do kuchni. Usiadłam na bacie a Malik wyjął z apteczki wodę utlenioną i bandaż.

__________________________________________________________________________

Oczami Harry'ego

Nowy Jork. Od mojego ostatniego pobytu tutaj wiele się nie zmieniło. A może nie...może tylko to, że wtedy przyleciałem tutaj w celu znalezienia świetniej zabawy a teraz w znalezieniu ukochanej. Dopiero tutaj zacząłem zdawać sobie sprawę z tego co tak naprawdę się dzieje, z tego w jakim niebezpieczeństwie są Zoe i Phoebe. Zayn miał je chronić, ale jak po tym wszystkim mam ufać? Teraz nie ufam już nikomu oprócz Liam'a i Louis'a. Do Julie i Brian'a tez nie mam stuprocentowego zaufanie.

Z dedykacja dla Moniki

------------------------------------------------------------------------------------

Właśnie wróciłam z wieczornicy xD Całe przedstawienie się śmiałam...tak się kończy wypad z przyjaciółkami na poważne spektakle xD

A i jeszcze coś:

1. Podoba wam się nowy wygląd bloga (znaczy obrazek jest ten sam, ale reszta trochę inna)

2. GŁOSUJCIE W ANKIECIE NA IT'S JUST A SCAR (PRZEGRYWAMY :C) tu macie link <ankieta>