Rozdział 74

Byłem wściekły i załamany jednocześnie. Kocham Zoe najbardziej na świecie i nie pozwolę sobie jej stracić. Zayn będzie chronił ją do mojego przylotu do San Diego. Zniszczymy GS i w końcu będziemy szczęśliwi...nic nie stanie nam na drodze do życia pełnego miłości i szczęście...NIC.
_____________________________________________
Oczami Zoe
-Zoe obudź się, dolecieliśmy.
Wyjrzałam za okno samolotu. Słońce, piękna pogoda...zupełne przeciwieństwo Londynu. Nigdy nie chciałam tu przyjeżdżać...nigdy nie chciałam być tu sama.
-Chodź-powiedział i podał mi rękę. Smutna odrzuciłam jego gest
-Gdzie jedziemy?-zapytałam gdy staliśmy już pod lotniskiem
-Harry kupił tu kiedyś dom
~*~
Nadal nie dostałam żadnej wiadomości od Harry'ego. Chciałam do niego zadzwonić kiedy zorientowałam się, że nie mam telefonu
-Zayn
-Tak?-powiedział chłopak wychodząc z kuchni
-Widziałeś mój telefon?
-Nie
-No ładnie-powiedziałam cicho-dasz mi swój, chciałabym zadzwonić do Hazzy
-Ale...dzwoniłem przed chwilą i nie odbiera
-Dobra, nie ważne -odpowiedziałam i poszłam do córki.
Jest taka mała a tyle musi znosić. Mam nadzieję, że Harry szybko wróci i nie będę musiała jej nic tłumaczyć. Otworzyłam torbę w której były rzeczy Phoebe i moje. Na samym dnie znalazłam zdjęcie z Harry'm. Uśmiechnęłam się sama do siebie gdy zobaczyłam jacy szczęśliwi byliśmy. Pocałowałam je i bez  zastanowienia postawiłam na szafce nocnej. Włączyłam laptopa...może napisał e-maila...cokolwiek. Weszłam na skrzyknę...pusto. Nie mogę siedzieć bezczynnie, muszę nie niego napisać.
"Drogi Harry
Zayn powiedział mi o wszystkim. Wiem, że nie przylecisz. Wiem, że robisz to dla naszego dobra, ale niewiedza czy żyjesz zabija mnie od środka. Zgubiłam telefon i nie mam jak zadzwonić. Czemu nie dajesz znaku życia? Nie wiem co się dzieje, Malik na pewno coś wie, ale nie mówi mi o niczym...."
-Co robisz?-przerwał Zayn, kóry wszedł do mojego pokoju
-Piszę do Harry'ego
-Więc nie przeszkadzam-nie wiem czy to co widziałam w jego oczach to złość czy bezradność
"prawdziwa tęsknota powoduje, że człowiek nie jest w stanie normalnie funkcjonować...ja już nie mogę Harry. Żyje z nadzieję, że zaraz staniesz w drzwiach mojego pokoju, ale tak się nie dzieje.
Kocham Cię najdroższy.Odpisz
Żegnam
Zoe
xx"
Wysłałam i co sekundę sprawdzałam czy jest odpowiedź, ale jej nie było. Cały dzień siedziałam z Phoebe na rękach przy komputerze i oglądałam nasze nagrania z Paryża. Nagle usłyszałam dźwięk nowej wiadomości pocztowej. Harry. Odpisał.
"Kochana Zoe
U mnie wszystko dobrze. Próbuje pozbierać się po odejściu żony, córki i przyjaciela. Tak bardzo mi was brakuje, ale nie mogę do Was przylecieć. Nie wiem kiedy się spotkamy. Spróbuj o mnie zapomnieć
Harry"
Zapomnieć? Czy on oszalał? Mała zasnęła, więc położyłam ją na łóżku a sama poszłam do Zayn'a
-Zayn, wiesz może co się dzieje z Harry'm?
-Yyy pisał, że z nim wszystko Ok. Masz-wręczył mi jakiś telefon-znalazłem go w szafce w salonie. Na razie może być
-Napisał, że mam o nim zapomnieć-nie drążyłam tematu komórki
-Może tak będzie najlepiej
-Słyszysz co tym do mnie mówisz?-zaczęłam płakać-jak mam o nim zapomnieć?! Ja się pytam poważnie Zayn. Jak? Myślę o nim dwadzieścia cztery na dobę. Wszystko kojarzy mi się z nim, wszystko-trzęsłam się od płaczu. Kiedy to wszystko się skończy? Nieprzespane noce, dni pełne łez. Kiedy będę szczęśliwa? Kiedy będzie przy mnie Hazz?
_________________________________________________________
Oczami Zayn'a
Nie powiem jej prawdy, nie mogę. Z czasem wszystko się ułoży, a gdy jej powiem znienawidzi mnie i wróci do Anglii narażając życie swoje i Phoebe.
-Będzie dobrze-powiedziałem i przytuliłem ją. Czułem jak się trzęsie. Naprawdę boi się o Styles'a. Ale to tylko i wyłącznie jego wina. Sam doprowadził do tego, że Zu musiała uciekać. Ja mam tylko zapewnić jej bezpieczeństwo.
-Nic nie będzie dobrze-krzyknęła i uciekła z płaczem
__________________________________________________________
Oczami Zoe
Płakałam siedząc w kącie. To była ta chwila w której nie chciałam z nikim gadać, chwila w której miałam dosyć wszystkiego i wszystkich. Nienawidziłam ich obojgu. Nienawidziłam Zayn'a za to, że nie mówi mi prawdy i Harry'ego za to, że nie ma go przy mnie. To wszystko mnie już po prostu przerasta. Wstałam z ziemi i najciszej jak umiałam wyszłam z domu. Szłam bez celu po ulicach Miami potykając się o ludzi, których nie znam i nie chce poznać. Mam dosyć. Nie chce tak żyć. Doszłam w końcu do jakiegoś parku w centrum miasta. Znalazłam wolną ławkę z daleka od osób przepełnionych szczęściem. Nie wiem gdzie jestem, ani jak wrócę do domu a raczej marnej jego imitacji. Mój dom jest w Anglii...w Londynie...przy Harry'm. Wyciągnęłam z kieszeni telefon od Zayn'a i wpisałam numer, który wydawał mi się należeć do Harry'ego
"Zamykam oczy i widzę twój uśmiech. Twoje duże wargi uformowane w uśmiech. Twoje dłonie na moich plecach. Dotykasz w końcu moich ust. Ogromny dreszcz przeszywa moje ciało. Czuję, że chcę trwać w tej chwili jak najdłużej." Wysłałam, czekając na odpowiedź, która nie nadeszła. Ból, rozpacz, nienawiść, tęsknota tylko to wtedy czułam. Wiedziałam, że nic już nie będzie takie samo. Moje życie już nigdy nie będzie takie jak kiedyś. A ja już nigdy nie będę tą samą Zoe Brown, którą byłam jeszcze rok temu. Zmieniło się wszystko. Będąc z Chris'em myślałam, że moje życie nie może być większym koszmarem...niestety może. Nie sądziłam, że będąc z osobą tak bardzo mi bliską będę tak cierpieć. Obraz Harry'ego klęczącego przede mną w Paryżu pozostanie w moje głowie na zawsze. Na zawsze będę kochała tylko i wyłącznie go. Wysłałam ostatnie "Kocham cię" do Stylesa i wyłączyłam komórkę. Nie znoszę swojego życia takim jakim jest teraz. Chce się obudzić z tego przerażającego snu i zobaczyć kochanego loczka leżącego obok. By nie było już zmartwień, nie było kłapaków. By była tylko nasza trójka. Ja, Harry i Phoebe.

_____________________________________________________________

Oczami Harry'ego

 Kolejny SMS od Zoe. Co mam jej odpisać? "Też cie kocham", "też tęsknie"? Do tego wszystkiego jakiś chuj zmienił moje hasło na poczcie. Na pewno pisała...no sto procent, a ja nie dowiem się co. 

-Harry-usłyszałem głos Julie za moimi plecami

-Tak-próbowałem powstrzymać łzy

-Przyszedł list do ciebie. Z San Diego 

Szybko wstałem i odebrałem kartkę od dziewczyny, która po chwili wyszła. 

"Harry

Nie będę długo pisać, chce ci tylko powiedzieć, że jestem tu szczęśliwa. Nic nam nie jest, ale lepiej będzie jak o nas zapomnisz. Załatwisz sprawę z Chrisem i zapomnisz o mnie i Phoebe. 

Zoe"

Czytając to nie wierzyłam. Ona nie mogła tego napisać. Przecież ona zawsze pisze "zegnaj" na końcu i stawia buźkę. To nie mogła być ona. Nie napisałaby, żebym zapomniał. Nie mogłaby. Miałem dosyć wszystkiego.Wydarzenia ostatnich dni rozrywały mnie od środka. Nie wytrzymałem. Łzy zaczęły spływać po moich polikach. Tak bardzo ją kocham. 

------------------------------------------------------------------------------------

I jak podoba się? Pisany na szybko więc wiecie. Trzy rozdziały w 2 dni...WOW. Ręce bolą mnie od stukania w klawiaturę :D Mam nadzieję, że Was się spodobało i będzie dużo komentarzy. Po prostu napiszcie co sądzicie i kliknijcie OPUBLIKUJ. Usunęłam te debile kody już dawno...chce wiedzieć co myślicie i czy zauważyliście jakiś "błąd" pisze błąd, ale on nim nie jest. Za kilka rozdziałów będziecie wiedzieć o co mi chodzi
Podziękowania dla Dagmaru za to ----> klik dawajcie lajki 
Kocham
Kasia