Rozdział 71

_____________________________________________

Oczami Harry'ego

Nie skoczyłbym....a może. Nie, nie zrobiłbym tego Zoe. Wiem, że to było głupie, ale jak inaczej miałem ją przekonać do wyjazdu? 

-Wrócisz do domu? -zapytałem gdy staliśmy w windzie

-Nie 

-Ale przecież...

-Chcę jechać jutro z tobą na walkę-przerwała mi w połowie

-Nie!

-Nie krzycz na mnie! Pojedziemy bez Phoebe, Marry się nią zajmie na ten czas

-To jest niebezpieczne

-Życie jest niebezpieczne. Czemu cały czas mówisz, że czegoś nie mogę bo to "niebezpieczne"? 

-Martwię się o ciebie

-Nie sądzisz, że przesadzasz?

-Nie 

-A ja tak

___________________________________________

Oczami Harry'ego

Pojadę choćby nie wiem co, będę tam z nim. Muszę.
~*~
Dotarliśmy właśnie pod dom Marry. Zaraz pewnie się zacznie, "dlaczego tak po prostu wyszłaś, nie mówić o co chodzi?". Weszliśmy do salonu. Ciotka siedziała na kanapie z Phoebe na rękach. Harry podszedł do niej i zabrał jej małą. O co u chodzi?
-Zoe -zaczyna się-było tu dwóch chłopaków pytali o ciebie
-Pewnie Liam i Zayn-powiedział Harry
-Nie ich bym poznała. Przedstawili się. To był jakiś Peter i Ch...
-Chris-powiedziałam cicho
-Tak, pytali czy jesteś w domu. Powiedziałam, że gdzieś wyszłaś i będziesz za godzinę...równiutko przyjechaliście-uśmiechnęła się, nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji. Skąd oni wiedzą gdzie jesteśmy? Śledzą nas?
-Zoe...-wyszeptał
Harry
-Słuchaj ciociu. Wyjaśniliśmy sobie wszystko z Harry'm i wracam już do domu. Miło było się spotkać
-Tak szybko? Miałaś być tu kilka dni
-Niestety, a poza tym dzisiaj przyjeżdża moja przyjaciółka
Pobiegłam do sypialni i zabrałam nasze rzeczy. Harry czekał z Phoebe przy drzwiach.
-Gotowa?-próbował ukryć strach
-Tak
Wyszliśmy żegnając się z straszą kobietą.
-Oni nas śledzą-powiedział dając mi córkę na ręce
-Co teraz?
-Ja...
-Witam zakochaną parę-głos zza drzew przerwał mu w połowie. Było późne popołudnie, więc nie dało się dostrzec twarzy
-Ładnie razem wyglądają prawda? Pieprzona rodzinka-ten głos pamiętam z najstraszniejszych koszmarów. Chris. To on i Peter czekali na nas pod domem ciotki Marry.
-Zoe wracaj do domu-słowa Harry'ego były ostre i głośne. Chciałam uciec, ale moje nogi wręcz przeciwnie. Nie ruszyłam się z miejsca.
-Zoe idź!-krzyknął
Nadal stała i patrzyłam się prosto w oczy tyrana. W pewnym momencie zrozumiałam co się dzieje. Uciekłam do domu, tylko po to, by po chwili wrócić bez córki.
-Po cholerę wróciłeś?!-krzyczałam patrząc na Stonera
-Zoe prosiłem cię o coś
-No wyjaśnij mi! Chcesz mnie zabić? Nie uda ci się to, ponieważ mam przyjaciół, którzy mnie chronią
-Przyjaciół? Gdzie oni są?!-drwił ze mnie, oglądając się dookoła
-Jedźmy może stąd. Ta stara jędza zadzwoni na gliny-zaczął Peter
-Za godzinę, tak mnie zawsze
Odeszli.
-Czy ty zwariowałaś? Mogli cię zabić
-Nie zabili-powiedziała dumna z siebie-idę po małą
-Jedziemy bez niej
-Że co?!
-Chcesz jechać z małym dzieckiem na walkę?
-Co?
-Słyszałaś. Za godzinę całe MoC ma być w fabryce.
-Chodźmy się przynajmniej z nią pożegnać
Harry pokiwał głową i poszliśmy z powrotem do domu.
-Przypilnujesz malej dwie godziny?-zapytał loczek
-Tak, ale...
-Musimy coś załatwić
Chłopak wziął córkę na ręce. Pocałował ją w czoło i przytulił do siebie. Nie wyglądało jakby żegnał się z nią na chwile a na wieki.
~*~
Wsiedliśmy do auta. Ale narobiłam. Walka, która miała być jutro odbędzie się dzisiaj. Harry wyjął telefon ze swojego płaszcza i zadzwonił do Lou
-Szykujcie się
-O co chodzi?-słyszałam głos przyjaciela w słuchawce
-Zoe namieszała. Za godzinę mamy być w fabryce. Powiedz Drake'owi, że walczy dzisiaj
-Ha...
Nie dał mu dokończyć, rozłączył się.
-Masz-dał mi urządzenia-dzwoń do Marry powiedz, że ma jechać do Martina
-Kto to Martin?
-Wujek Niall'a
-Mówiłeś, że nie masz rodziny
-Martin to nie jest moja rodzina. Nawet nie wie o moim istnieniu...tam będą bezpieczne
Trzęsącymi rękoma wybrałam numer cioci
-Ha...Hallo
-Zoe gdzie jesteście?
-Harry mówi, żebyś jechała do Martina
-Do Martina? Po co?
-Wytłumaczymy ci to...
-Kiedy?
-Niebawem. Proszę cię ciociu. Zrób to
-Dobrze
Zakończyłam połączenie gdy dojechaliśmy pod jakiś wielki budynek
-To tutaj?-zapytałam
-Tak. Reszta już jest-powiedział gdy z czarnego auta stającego niedaleko, wyszli chłopcy z Danielle i Julią.
-Jak powiem, że masz uciekać, uciekasz. Jak powiem, że masz zostać, zostajesz. Gdy powiem, że masz nie przejmować się mną, tylko ratować sobie, robisz to, rozumiesz?
-Harry
-Rozumiesz?
-Tak
-Masz trzymać się Zayn'a
Po jego słowach opuściliśmy auto. Chłodne powietrze otuliło moje ciało, ale w mgnieniu oka, ramie Harry'ego je zastąpiło. Przytulał mnie jakby to był to nasz ostatni uścisk. Czemu? Nic mu się nie stanie. Nie może.
-Zoe co ty narobiłaś?-Julie prawie wypalała dziury w mojej skórze swoim wściekłym spojrzeniem
-Zayn pilnuj jej jak to się zacznie
-Będę-widziałam żal w jego oczach. Co się do cholery dzieje?
-Harry-zatrzymałam go-obiecaj, że nic ci się nie stanie. Przysięgnij, że przeżyjesz
-Przysięgam -powiedział i pocałował mnie w usta i mocno przytulił. Julie z Louis'em i Dani z Li też się żegnali...tak jakby mieli już nigdy ... się nie spotkać?
Łzy zaczęły zbierać się w moich oczach gdy zaczynałam wszystko rozumieć. Żegna się. Naprawdę się żegna.

-------------------------------------------------------------------
--------------------------------
I jak podoba się? Chyba nie wyszedł bo na szybko pisałam, ale chciałam, żebyście mieli coś do czytania :D następny będzie najszybciej w piątek...jutro wracam do szkoły. Piszcie co sądzicie o rozdziale.
Kocham Was
Kasia

PODAWAJCIE ASKI I TT TAM BĘDĘ WAS INFORMOWAĆ O ROZDZIAŁACH....NIE BĘDĘ JUŻ PISAŁA NA FB