Rozdział 68

_______________________________________________________
Oczami Harry'ego

I co teraz?-zapytał Zayn wstając z kanapy
-Wiecie co ja o tym sądzę- odezwał się Louis
-Nie ma mowy, Louis-jak mógłbym się na to zgodzić
-Ja też uważam, że to nie jest najlepszy pomysł. Ona nie da sobie rady sama w Stanach-poparła mnie Julie
-Nie będzie sama
-Będzie z dzieckiem i chłopakiem, którego zna kilka miesięcy. Nie będzie z nią osoby, która jest dla niej wszystkim. Zapytajmy czy chce jechać
-Przecież ona się nie zgodzi-mimo, że Lou i Jul się kochali bardzo często się nie zgadzali...tak jak teraz
-Zgadzam się z Tomlinsonem. Zoe powinna wyjechać z Zayn'em do Ameryki. tam będzie bezpieczna-powiedział Liam
-Wy jej nie znacie. Z pewnością wpadnie w jakieś nowe gówno. A co jeśli kogoś tam pozna? Co jeśli Phoebe będzie uważała mnie za wujka a tamtego kolesia za tatę? Nie pozwolę na to. Tu też będą bezpieczna, damy radę je ochronić.
-A ty Zayn, co o tym myślisz?-zapytałem chłopaka zapatrzonego w ścianę
Malik stał i popatrzył na mnie przepraszającym wzrokiem. Jeśli on też powie, że moja żona i córka mają wyjechać z nim do San Diego, to chyba wybuchnę
-Hazz sam pewnie w głębi wiesz, że to jest najlepsze wyjście
-Nie kurwa! Nie puszczę jej tam! Nie możecie tego zrozumieć?!
Byłem zdruzgotany. Chciałem by były bezpieczne a jednocześnie nie chciałem by mnie zostawiły. To jest najtrudniejsza decyzja w moim życiu.
Nagle rozległ się dzwonek mojego telefonu. Niall. Pewnie chce wiedzieć czy coś wymyśliliśmy
-Tak
-Harry, przyjedź szybko
-Co się dzieje?!-niemal krzyknąłem
-Musisz coś zobaczyć.
-Z dziewczynami wszystko w porządku?
-Tak, ale Zoe...
-Zoe co?!-nie dałem mu dokończyć
-Jest przerażona. Siedzi z małą na rękach i płacze
-Czemu?
-Po prostu przyjedź....sam
Rozłączyłem się i w mgnieniu oka stałem już przy drzwiach. Rzuciłem szybkie "nara" i wybiegłem z mieszkania przyjaciela. Czego mam się spodziewać? Czemu Zoe płacze, a Niall karze mi przyjechać samemu? Co się do jasnej cholery dzieje?! Najczarniejsze scenariusze latały mi po głowie. Byłem wściekły, ae i przerażony. Po 20 minach stałem już przed bramą domu Niall'a. Zadzwoniłem do domofony, który w tamtej chwili miałem ochotę rozwalić gołymi pięściami.
-Horan to ja!
Drzwi od razu uległy. Wbiegłem do domu. Nigdzie żywego ducha.
-Zoe!-krzyczałem
-Jest w sypialni-powiedział mój kuzyn, który właśnie wszedł do salonu. Na rękach trzymał moją nowo narodzoną córcię
-Co się stało?
-Nie jest dobrze Harry
Ruszyłem w stronę pokoju gdzie była ma ukochana. Siedziała na łóżku, zalana łzami. W ręku trzymała kawałem papieru.
-Zoe?-mój głos był cichy i spokojny.
-Harry-gdy tylko mnie zobaczyła zaczęła płakać jeszcze bardziej, rzuciła mi się w ramiona. O co chodzi?
-Co jest? Hmmm? Kicia
-Oni....oni...-nie dokończyła, dała mi tylko kartkę, którą trzymała
-Kochana Zoe. Pewnie zastanawiasz się jak to możliwe, że żyję...albo już wiesz. Z pewnością masz mnie za psychopatę, ale ja tylko nie lubię gdy mi się ktoś sprzeciwia. Uciekłaś ode mnie...zły pomysł. Masz bardzo ładną córkę...Phoebe, tak? Byłoby szkoda gdyby coś jej się stało. A Harry. Uwierz mi znam go dłużej niż ty. Może go zmieniłaś, ale nie usuniesz jego przeszłości, nie wymażesz tego jaki naprawdę jest...narkoman, palacz, wandal, morderca...odeszłaś od diabła, żeby związać się z demonem. Zawsze wiedziałem, że nie wiesz co robisz. Powiedz swojemu chłopaczkowi, że za 2 dni rozpocznie się makabryczna zabawa....Chris-czytałem coraz ciszej
Spojrzałem na Zoe. Ból, strach i bezradność przepełniały jej oczy. Przytuliłem ją najczulej jak potrafiłem. Nie dam jej skrzywdzić...nigdy.
-Co to jest?
-Drake znal...znalazł to pod drzwiami. Oni wiedzą gdzie....gdzie jesteśmy-jąkała się i zachłystała łzami.
-Ciii
-Co teraz?
-Musimy pogadać-spuściłem wzrok na nasze splecione ze sobą dłonie
-O czym?-próbowała się uspokoić
-Nie mówiłem ci o czymś
-Harry
-Chłopaki chcą, żebyś wyjechała z Zayn'em do San Diego
-Nie ma mowy!
-Ja też tego nie chcę
-Ale...
-Zoe po tym-wskazałem na list-po tym nie mogę nadal nie zgadzać się z ich decyzją. On jest skłonny do wszystkiego. Nie przeżyłbym gdyby coś wam się stało, słyszysz?
-Nie pojadę. Nie bez ciebie
-Zoe no!
-Kurwa Harry czy ty nic nie rozumiesz?! Jak ja sobie tam dam radę? Mam 19 lat. Nie mam wykształcenia, pieniędzy. Jak ty to sobie wyobrażasz?
-Dam ci pieniądze. Malik będzie wam pomagał
-Nie!
-Zoe kurwa mać!
-Nie będę ustępować na każde twoje słowo! Nie będę robić tego co chcesz!-uderzyła pięściami w moją klatkę-Nienawidzę cię! Jak możesz kazać mi wyjechać?! Jak możesz kazać zabrać mi ze sobą twoją córkę?! Jak?!
-Chcesz żyć? Chcesz żeby Phoebe żyła?
-Tak, ale nie kosztem ciebie!
-Dopilnuję żebyście były bezpieczne...nawet jeśli miałbym zginąć
-Ty idioto!
-Ja przynajmniej nie robię takich głupot jak ty! Zrozum. Ja nie chce dla nikogo źle-mój głos złagodniał.
Czułem się jakby ktoś wbił mi tysiące noży w serce. Pierwszy raz od bardzo dawna tak strasznie pokłóciłem się z Zu. Ze zrytą psychiką i gardłem usiadłem na łóżku. Teraz to z moim oczu polały się łzy.
-Ja chce żebyście żyły długo i szczęśliwie
-Myślisz, że bez ciebie to będzie możliwe?





---------------------------------------------------------------------
Z całego serca przepraszam, że ostatnio tak się obijam. Po prostu przez ostatnie 2 tygodnie już nie wyrabiam. Rano wstaje, idę do szkoły, przychodzę, obiad, lekcje, trochę wolnego czasu, kolacja i spać. Niczego bardziej nie pragnę niż piątku i prawdziwego odpoczynku. Chciałabym Wam jeszcze napisać DZIĘKUJĘ. Jest już tu prawie 100 tys. wyświetleń (WOW), a takiej liczby spodziewałam się po roku może dwóch a nie 6 miesiącach.
Także DZIĘKUJĘ i PRZEPRASZAM <3
KOMENTUJCIE ...usunęłam te kody i normalnie można komentować...może to was zmotywuje do pisania co sądzicie
Kasia