Rozdział 98

Dni mijały a nasze życie trochę się uspokoiło. Z Harry'm dużo rozmawiamy i już prawie się nie kłócimy.
-I co z tym naszym ślubem?-usłyszałam głos męża
-Nie wiem czy jestem teraz w stanie myśleć o tym wszystkim.
Widziałam porażkę na jego twarzy. Nie chce by był smutny.
-Ale obiecuje, że odnowimy tę przysięgę.
-Nie zostało nam dużo czasu
-Co?
-Wiesz, że z tą bitwą nie będziemy czekać wiecznie
Spuściłam wzrok i nie wiedziałam co powiedzieć. Przecież teraz jest najgorszy czas na to...a może najlepszy? Kto wie co stanie się jutro? W naszym życiu nic nie jest pewne, nawet to czy dziś wieczorem zjem kolację z Harry'm, czy też będę tłumaczyć córce gdzie jest jej ojciec.
-Idę ćwiczyć
-Dobrze-nachylił się nade mną i pocałował mnie w usta. Odprowadziłam go wzrokiem do drzwi. Miałam nadzieję, że dostanę chwilę czasu do przemyślenia paru kwestii, ale do sypialni wbiegła Phoebe i położyła się na miejsce Harry'ego.
-Co tam u ciebie-zapytała na co ja się zaśmiałam. Zawsze pyta mnie o to rano
-Dobrze a u ciebie
-Też dobrze. Mamo są jakieś ciasteczka?
-Wątpię.
-Szkoda
-Jeśli chcesz to możemy zrobić
-Tak!-krzyknęła z entuzjazmem
-A więc ubieraj się. Pójdziemy do sklepu
Obie wstałyśmy z miękkiego łóżka i poszliśmy do łazienki. Umyślmy zęby i uczesałyśmy się. Phoebe pobiegła po jakieś swoje rzeczy, a ja w międzyczasie nałożyłam luźną, czarną sukienkę do kolan i grube rajstopy. Mimo, że jest zima lubię chodzić w kieckach. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi a chwile potem w progu stanęła Phoe. Miała na sobie czarne dżinsy, białą koszulkę i krwisto czerwoną koszulę w kratkę. Rażąco podobną do tej Harry'ego.
-Gotowa?-zapytałam
-Tak. Ładnie wyglądasz
-Dziękuje ty też.
Zeszłyśmy na parter i zaczęłyśmy ubierać buty
-Poczekaj chwilę
Szybko podbiegłam do piwnicy, w której ćwiczy Hazz. Akurat podnosi ciężary.
-Harry?
Odwrócił się w moją stronę. Jego twarz lśniła od potu
-Idziemy z Phoebe do sklepu, chcesz iść z nami?
-Muszę się umyć.
- Dobra więc pójdziemy same, zaraz wrócimy.
-Uważajcie na ciebie
Wróciłam do córki, która wstała już w kurtce i czapce. Szybko zarzuciłam na ramiona płaszcz i wyszłyśmy. Szłyśmy powoli po ubitym śniegu, który nieprzyjemnie zgrzytał pod butami. Otaczały nas niemal jednakowe domy z różnokolorowymi ozdobami na podwórku i okach oraz pięknymi lampkami na dachu. Dzisiaj Sylwester, ale sklep na pewno jest otwarty. Po pięciu może dziesięciu minutach jesteśmy na miejscu. Phoebe rozgląda się dookoła. Wita nas miła kobieta mniej więcej w moim wieku.
-Co podać?-pyta
-Phoebe jakie ciastka chcesz?
-Czekoladowe-uśmiechnęła się do mnie pogodnie
-Proszę tu nasz jednego, możesz spróbować-kasjerka imieniem Lucy, bo tak miała napisane na plakietce podała małej koszyczek z ciastami z którego dziewczynka wybrała jedno
-Poproszę mleko i kakao
-Ile ma lat?-Zapytała gdy podała mi produkty
-Pięć
-Otwarta jak na tak młody wiek
-Jest przyzwyczajona do nowych twarzy.
-Czy pani jest....
-Nie-zaśmiałam się, ale byłam zła. Jak mogła pomyśleć, że jestem dziwką?!Chodziło mi o to, że w ciągle poznaje naszych znajomych i nie wstydzi się nowych twarzy.
Nagle usłyszałam otwierające się drzwi i zimno na moim ciele, które zaraz zastąpiły czyjeś ręce
-Hej-to Harry. Już miałam mu powiedzieć o tym co chwilę temu miało miejsce, ale stwierdziłam, że bez sensu jest o tym mówić tutaj.
-Kupiłyście wszystko?
-Tak-położyłam na ladzie pieniądze i zabrałam zakupy piorunując kobietę wzrokiem. Widziałam jak uśmiecha się do Harry'ego. Nawet nie wysiliła się spojrzeć na mnie gdy jej dziękowałam. I to mnie bierze za sukę? Bezczelna. Pociągnęłam Harry'ego z stronę drzwi i wyszliśmy.
-Zazdrosna?-zapytała z nutką rozbawienia w głosie
-Widziałeś jak ona na ciebie patrzy?
-Musisz się przyzwyczaić, że masz zabójczo przystojnego męża-zaśmiał się
-Ona niemal rozbierała cię wzrokiem
-A ja chcę rozebrać ciebie-powiedział mi do ucha by Phoebe nie usłyszała.
Momentalnie się zarumieniłam, ale zwaliłam winę na mróz. Harry śmiał się całą drogę do domu, przytul mnie i całował w policzek. Co on kombinuje? Gdy tylko weszliśmy do mieszkania Harry pobiegł do kuchni a my poszliśmy za nim. Gdy go znalazłyśmy, pewny siebie, ale i trochę tajemnicy podszedł do mnie i zza pleców wyciągnął ogromny bukiet czerwonych róż.
-Z jakiej to okazji?
-Nie wiem czy pamiętasz, ale kilka lat temu byliśmy w Paryżu i...
Rzuciłam mu się na szyję na dając dokończyć. Przez ten cały zgiełk wokół nas zapomniałam, że dziś jest rocznica naszych zaręczyn. Wpiłam się w jego usta a Phoebe patrzyła na nas z uśmiechem.
-Możemy robić już te ciastka?-przerwała nam
Oderwaliśmy się od siebie i rozłożyliśmy na stole stolnice. Zrobiliśmy ciasto i zaczęliśmy wycinać z niego różne wzorki. Mąka była po prostu wszędzie. Z Harry'm co chwile wymienialiśmy pocałunki. Mówiłam kiedyś, że on jest nieobliczalny? Kilka dni temu kłóciliśmy się i byliśmy na siebie wściekli a dziś jesteśmy najbardziej zakochaną parą na świecie.
~*~
-Mamy jakiegoś szampana na wieczór?-Zapytałam gdy razem z Harry'm siedzieliśmy na sofie a Pheobe bawiła się u siebie
-Tak, kupiłem ostatnio.
-Nie wierze, że jesteśmy razem już tyle lat.
-Ja też. Najdłuższy związek
w moim życiu.
-Mój też-uśmiechnęłam się do niego i oparłam głowię o jego ramię
-W piwnicy znalazłem kilka lampionów szczęścia. Możemy je dzisiaj puścić.
Zgodziłam się z jego propozycją. Przez kilka godzin nie robiliśmy kompletnie nic. Cały czas siedzieliśmy w salonie oglądając jakieś ckliwe seriale.
~*~
Zostało już tylko pół godziny do 24:00. Na wszystkich kanałach pokazują wielkie imprezy sylwestrowe. Weszliśmy całą trójką na podwórko i odpaliliśmy ogień w lampionie szczęścia.
-Niech wszystko będzie już zawsze będzie tak jak teraz-powiedzieliśmy z Harry'm niemal jednocześnie i wszyscy wypuściliśmy z go z rąk. Patrzyliśmy jak się unosi i rozświetla niebo. Nagle usłyszeliśmy wielki hałas w domu a do ogrodu za domem wpadli chłopaki i Jennifer. Nie wierzyłam, że ich widzę. Stęskniłam się za nimi. Louis podał Phoebe sztucznego ognia. Dziewczynka była zachwycona. W pewnej chwili wszyscy z domów wyszli na dwór i zaczęło się wielkie odliczanie
-10...9...8...7...-krzyczeliśmy-6...5...4...3...2...1...NOWY ROK
Momentalnie niebo rozbłysło tysiącami kolorów. Nie zdążyłam wypić nawet łyka alkoholu, bo Harry wziął mnie na ręce i zaczął namiętnie całować.






-----------------------------------------------------------------------------------------------
Taki jakiś całuśny jest ten rozdział xD "całuśny"...boże jakich ja słów używam xD
 Dobra mniejsza o to :)
Chciałabym Was prosić, aby każdy skomentował ten rozdział. Chce wiedzieć ile osób nie ma mnie gdzieś...nie no żartuje, ale komentujcie, bo chce wiedzieć ile osób czyta a nie tylko wchodzi tak sobie.
PISZCIE SZCZERZE. Fajnie jest czytać Wasze komentarze...tak czytam je wszystkie bez jakichkolwiek wyjątków.
Zaraz zrobię aktualizacje w Libster Awards. Dziękuje Wam za nominacje <3