Epilog "Koniec problemów jest początkiem następnych"

_______________________________________________________________
Oczami Zoe
Nie mogłam spać. Leżałam wtulona w Harry'ego. Wydarzenie z południa nadal siedzi w mojej głowie. Nie mamy nic. dopiero to do mnie dotarło. Jedyna co zostało nam z tamtego domu to zdjęcie, które zabrał James. No właśnie James. Uprzedził mnie przed Chris'em, wyciągnął mnie z płonącego domu narażając przy tym własne życie, ale przecież kilka lat temu porwał mnie, chciał zabić a kilka dni temu pobił mojego męża. Takiemu człowiekowi nie można ufać a bynajmniej ja tego nie zrobię. Zacisnęłam pięść na koszulce Harry'ego by zapomnieć o tym wszystkim.
Próbowałam zasnąć, ale deszcz i grzmoty za oknem wcale mi w tym nie pomagały. Podciągnęłam kołdrę wyżej i podkuliłam nogi. Gdy pojedyncze światło wpadało do pokoju widziałam twarz Chris'a. Zabrzmiał kolejny trzask a ja z przerażenia niemal pisnęłam
-Zoe-usłyszałam głos przejętego Harry'ego
Nie wiem nawet czemu zaczęłam płakać.
-Kochanie ciii to tylko burza-usiadł na łóżku i przyciągnął mnie bliżej siebie-już spokojnie-przytulił mnie
-Obiecaj, że nigdy mnie nie zostawiasz, że ta tej akcji nie zginiesz. Wrócisz do mnie i Phoebe
-Śpij kochanie-powiedział i położył się ponownie kładąc moja głowę na jego klatce.
Słyszałam bicie jego serca. To i brak odpowiedzi na pytanie utwierdziło moje przekonanie. On nie jest pewny czy przeżyje. Nie wie czy dadzą radę. Wtulił się w niego zupełnie tak jakbym bała się, że go stracę. W sumie to prawda. Niczego nie boję się tak bardzo.
~*~
-Cześć-powiedziałam wchodzą do kuchni w której byli już wszyscy domownicy...wszyscy prócz Hazzy
-Płakałaś?-zapytała Jenn
-Nie
Tak naprawdę to płakałam...całą noc. Harry obudził się przeze mnie jeszcze raz, ale wtedy nie dałam mu już usnąć. Musiałam dowiedzieć się co myśli o tym wszystkim i niestety poznałam prawdę. Powiedział mi, że jeśli nie zaczną ćwiczyć nie mają nawet szans na wygraną, że na pewno ktoś ucierpi i z pewnością ktoś zginie. Wyznał, że zrobi wszystko by to nie był on, ale przecież niczego nie może przewidzieć. Ostatnio gdy z nim o tym rozmawiałam obiecałam mu, że jeśli coś się stanie nie uronię ani jednej łzy, teraz nie jestem pewna czy zdołam to uczynić.
-Jak tam noga?-zapytał Niall
-Dobrze. Gdzie jest Harry?
-W ogrodzie. Zoe on...a z resztą pogadajcie
Ruszyłam w stronę ogrodu po drodze zakładając kurtkę. Zobaczyłam go siedzącego na schodkach prowadzących do oczka wodnego. Włożyłam ręce głębiej kieszeni kurtki gdy poczułam zimno uderzające w moje ciało.
-H...Harry?
Na dźwięk swojego imienia odwrócił głowę w moim kierunku. Niall dobrze mówił, że coś jest nie tak. jego oczy były podkrążone i czerwone, tak samo jak moje jeszcze chwilę temu. Widziałam jak nerwowo splata ręce. Boi się, ewidentnie czegoś się boi.
-Wszystko Ok?-zapytałam cicho, siadając obok
Nie wypowiedział ani słowa. Jedyne co zrobił to pokręcił głową. Złapałam go za drżącą rękę. Nie byłam pewna czy to dlatego, że zimno przeszyło jego ciało czy może dlatego, że się czegoś obawia.
-Ja mam już tego dosyć-powiedział wyraźnie rozpaczliwym głosem-Dopiero wczoraj zorientowałam się co tak naprawdę się dzieje. Gdyby nie James zginęłabyś. A to dlatego, że na chwilę odpuściłem. Przecież miałam chronić cię cały czas. Miałaś być bezpieczna w każdym miejscu w jakiś się znajdujesz, ale ja zawiodłem.
-Nie Harry. Przy tobie czyje się najbezpieczniej. Tylko ty możesz zapewnić mi ciepło i miłość. Słyszysz? To co wydarzyło się wczoraj nie było twoją winą
Przytuliłam go mocno i pocałowałam w usta. Objął mnie a ja położyłam głowę na jego ramieniu. Czułam jak jego szybki oddech uspakaja się.
-Chodźmy do domu. Zimno tutaj-zaproponowałam śmiejąc się lekko.
Wstaliśmy i poszliśmy do mieszkania. Jak ciepło. Już przy drzwiach przywitała nas córka.
-Kiedy jedziemy do domu?
Wymieniliśmy z loczkiem spojrzenia. Jak mamy jej powiedzieć, ze nasz dom spłonął? Styles uklęknął przed nią.
-Kochanie nie wrócimy do domu
-Czemu?-zapytała wyraźnie smutna
-Bo wiesz. Kupujemy nowy dom.
-A co ze starym?
-Phoebe naszego starego domku już nie ma
-Jak to?
-Wczoraj był pożar. Spłonął
-A moje zabawki
-Kupimy ci nowe, dobrze?-zaczęłam
-Dobrze mamo

~*~
-Jesteśmy na miejscu-powiedział Harry gdy całą trójką podjechaliśmy pod dom, który mieliśmy obejrzeć.
Hazz wybrał idealnie. Budynek był zrobiony z czerwonej cegły. Ogród faktycznie był ogromny. Wielka brana oddzielała posiadłość od świata. Teraz będziemy mieli większą pewność, że nikt nieproszony tu nie wejdzie. Zadzwoniliśmy przez domofon. Właścicielka natychmiast otworzyła. Złapałam ukochanego za rękę i poszliśmy. Phoebe biegła przed nami, lecz gdy pani w średnim wieku otworzyła drzwi od razu schowała się za mnie.
-Witam-przywitała nas kobieta imieniem Prim
-Dzień dobry-odpowiedzieliśmy i przekroczyliśmy próg
Moim oczom ukazały się piękne słychy pa przeciwko drzwi. Z zewnątrz nie wygląda na tak ogromny.
-Chcą państwo herbatę, kawę?
Kręcę głową.
-Nie, dziękujemy-Harry powiedział za mnie
-A więc oprowadzę państwa po domu
-Może pani mówić do nas po imieniu-przekazuje Hazz
-Dobrze-na twarz kobiety pojawia się uśmiech-a więc chodźmy
Pierwszym pomieszczeniem jakie zobaczyliśmy był salon. Na środku stał piękny szklany stół a obok czarna kanapa. Na ścianie wisiał telewizor a po lewo był kominek.
~*~
Obejrzeliśmy cały dom i był po prostu przepiękny. Jak dla mnie trochę za duży, ale to nic. Phoebe i Harry są zachwyceni.
-A więc kiedy podpisujemy umowę?-zapytała kobieta
-Dziś-oznajmił Harry uśmiechając się do mnie pogodnie. Niemal zapomniałam o kłopotach jakie mamy.
-Mam pytanie-powiedziałam
-Słucham
-Dlaczego chce pani sprzedać ten dom? Jest marzeniem chyba każdej młodej pary
-Tak, masz rację. jest piękny, ale dla nie mieszkanie tu jest zbyt bolesne. Wiążące się z ty miejscem wydarzenie nie pozwoliłoby mi to spokojnie mieszkać.
-co tu się wydarzyło?-zapytał Harry
-Cóż, nie myślcie, że kogoś tu zabito. Nie. Po prostu mieszkałam tu kiedyś z mężem i córkami. Mąż mnie zostawił i zabrał Lily i Emme. Od tamtej pory ich nie wiedziałam. Pisałam do niego, że już tu nie mieszkam więc nie ma obaw, że będziecie dostawać jakieś listy czy coś w tym stylu.
-Rozumiem.
~*~
A więc zaczynamy wszystko od nowa? Pierwszy ranem w nowym lokum. Nikt oprócz Liam'a, Louis'a i Niall'a nie wie gdzie jesteśmy. I dobrze. Tutaj zaczniemy nowy życie a bynajmniej do czasu walki. Walka. Na samą myśl o tym włosy stają mi dęba. Mamy co najmniej kilka miesięcy spokoju...znaczy jeśli nas nie znajdą.
-Harry?
-Teraz będzie dobrze, prawda?-uśmiechnęłam się i pocałowałam go w usta.
-Tak. Teraz będzie dobrze
Nie licząc bielizny i koszuli nie miałam na sobie nic. To dlatego, że po pierwsze nie chciało mi się przebierać w piżamę po nocy filmowej, która urządziliśmy wczoraj a po drugie, strój który dała mi Jenn i tak odkrywał mi brzuch.
-Kocham cię-wyszeptałam i Przytuliłam się do chłopaka
-Ja ciebie też-powiedział, podniósł mnie do góry i obrócił wokół siebie.
Nagle zadzwonił telefon Harry'ego
-Kto to?-zapytała
-Zastrzeżony
-Weź na głośnomówiący
Zrobił o co prosiłam i usiadł na skraju łóżka
-Hallo?
-I jak tam pierwszy dzień bez żonki. Usmażyła się skubana-a więc James nic mu nie powiedział. Pokręciłam głową, chcąc pokazać Harrry'emu by nie zdradził, że jednak żyję-Niedługo ty też zginiesz. A i jeszcze coś. Kochaś z którym twoje panna była w Stanach jest tutaj. Teraz należy do GS. Powiedz coś Zayn
Widziałem gniew w oczach Harry'ego. Styles pomógł Malikowi tyle razy. Ocalił mu życie a on zdradził MoC po raz kolejny.
-Fajnie, że mi ufałeś Harry. Byłeś taki naiwny.




---------------------------------------------------------------------------------------
A więc oficjalnie zakończyłam 3 sezon It's just a scar.  Ta część była krótsza niż inne, albo to tylko mi tak przeleciało. Nie byłam pewna czy zrobię to teraz czy w następnym rozdziale więc nic nie pisałam. Trailer od 4 sezonu mam już gotowy i na blogu pojawi się w sobotę około 10:00.
Nie jestem pewna czy pomysł z rysunkami wypali by teraz nie mam czasu rysować :/ Jutro zrobię zakładkę i dodam te co zdążyłam narysować...

Komentujcie...co myślicie o rozdziale jak i o całym sezonie?