Rozdział 105

-Zoe?-usłyszałam jego głos, ale nie odezwałam się ani słowem-kochanie przepraszam
Zaczął pukać w drzwi a ja się tylko od nich odsunęłam. Usiadłam przy wannie i objęłam głowę rękoma, zupełnie jakbym chciała ochronić się przed hałasem.
____________________________________________________________________________
Oczami Harry'ego

Lekko nacisnąłem na klamkę a drewniana powłoka ustąpiła. Chyba już przyzwyczaiłem się, że zawsze zamykała,bo teraz nawet nie próbowałem otwierać. Wszedłem do łazienki i zobaczyłem ją siedzącą na ziemi całą zalaną łzami.
-Zoe-szepnąłem klękając przed nią.
Chwyciłem jej ręce i odsunąłem od twarzy. Czerwone, zapuchnięte oczy. Nie w takim stanie chciałem ją zobaczyć. Patrzyła na mnie z żalem i bólem. Wypowiedziałem nieme "przepraszam" a ona się do mnie przytuliła.
-Nie chcę tych wszystkich kłótni-wyszeptała w moją koszulkę
Przyciągnąłem ją bliżej i powiedziałem, że ja też tego nie chcę.
-Przysięgam, że nie kocham Zayn'a.
-Wierzę ci-naprawdę jej wierze, przecież gdyby było inaczej nie zachowałaby się tak
Kocham ją jak nikogo nigdy wcześniej. Jest całym moim życiem. Wszystkim tym co się dla mnie liczy. Gdyby nie ona i Phoebe teraz pewnie leżałbym na kanapie pijany i naćpany. Ona mnie zmieniła, pomogła wyjść z tego bagna. W gangu jestem dla jej dobra, muszę ją chronić, nawet jeśli w ten sposób sam ma zginąć

~*~

Dalsze dwa tygodnie to był istny raj. Oboje z Harry'm pływaliśmy w oceanie, opalaliśmy się i cieszyliśmy się swoim towarzystwem. Obiecaliśmy sobie, że będziemy ze sobą szczerzy nawet gdy ta prawda będzie dla nas bolesna. Będziemy sobie wierzyć choćby nie wiem co.
-Mama!-krzyknęła Phoebe gdy weszliśmy do salonu.
Ona, Jennifer i Niall przyjechali wczoraj. Postanowili, że zostaną w Anglii jakiś czas. Dzisiaj mamy spotkanie MoC i wszyscy muszą być. Wszyscy stwierdziliśmy, że James'owi i Peter'owi możemy ufać. Oni tez przyjadą dziś do nas. McCartney dostał info, że całe RD zgodziło się do nich dołączyć. A więc w GS teraz jest Chris, Dean, Molly, Zayn który według mnie jest po naszej stronie, trzech Koreańczyków i dwadzieścia osób z RD razem  dwadzieścia siedem osób. Mają teraz sporą przewagę liczebną, bo nas jest zaledwie jedenastu, ale  my się nie poddamy.
-O której będzie reszta?-zapytał Harry
-James, Annabeth i Peter już jadą.
-Dobra -przybliżył się do niego-pamiętaj o co cię prosiłem-szepnął mu na ucho
Chyba nie chcę wiedzieć a co on go prosił. Mam tylko nadzieję, że to nie zaważy na życiu nas wszystkich.
~*~
Wszyscy już dotarli i teraz siedzimy w salonie. Nasza córka poszła już spać więc w spokoju będziemy mogli rozmawiać. Obawiałam się przybycia byłych członków GS i tego jak zareaguje Tommo, ale jak na razie jest on.
-A więc od czego zaczynamy?-spytał Brian
-Może od tego, że tamci mają ponad dwa razy więcej ludzi. Zniszczą nas-zaczęła panikować Annabeth
-Nie zniszczą-powiedział Harry
-Więc co zamierzasz?-zapytała dziewczyna. Jak na nową jest całkiem rozgadana
-Raczej zamierzamy-poprawił ją Louis-my tutaj jesteśmy drużyną
-Może tak jak oni znajdziemy sobie ludzi? Będziemy więcej trenować-odezwał się James
-Nie możemy wziąć byle jakich osób-powiedział Niall
-Więc co dalej?-zapytał Liam i Peter niemal jednocześnie
-Musimy zmienić nawyki. Nauczyć się nowych umiejętności i dostosować stare. Musimy poszukać takich ludzi, którym można ufać, dobrze ustawionych przyjaciół, którzy pomogą nam w walce. Będziemy obserwować GS. Zbadamy ich taktyki i zwyczaje. Im więcej wiemy tym łatwiej będzie im dopiec. Musimy być sprytni i cierpliwi. Nie wiedzą gdzie jesteśmy. Uderzymy na własnych zasadach-Harry na chwilę wstrzymał oddech-gdy będziemy gotowi.
Wszyscy spoglądali po sobie. Tego musimy się trzymać. Wygramy to jeśli tylko znajdziemy odpowiednie osoby...a na pewno znajdziemy. Brian wymienił trzech ludzi, których dobrze zna i którzy będą w stanie nam pomóc. Moją uwagę przykuło jedno, jedyne nazwisko. Josh Anderson. Chłopak z którym kiedyś chodziłam do klasy. Tak właściwie to znałam go do dziecka, tak samo jak Julie.Często na żarty biliśmy się w ogrodzie przed moim domem. Moja mama wtedy krzyczała: "Uspokójcie się. Jeszcze sobie coś zrobicie". Czy to możliwe, że ktoś kto siedział zawsze z tyłu, na uboczu teraz zabija z zimną krwią. Pamiętam jak wieku 14 lat zabrał mnie na kajaki. Wpadliśmy wtedy do wody a on pomógł mi nie zatonąć. Właściwie to można powiedzieć, że był w naszej paczce. Ja, on i Julie. Zabawne wszyscy z nas są, lub byli, zamieszani w jakieś brudne sprawy. Był fajnym chłopakiem, ciekawe czy mnie pamięta. Reszta przedstawionych osób jest mi obca, chyba to dobrze. Nie chciałabym teraz usłyszeć całej listy nazwisk moich przyjaciół i dowiedzieć się kim teraz są. I tak myśl, że będę walczyć razem z Josh'em jest dla mnie co najmniej dziwna. Zabawa z dzieciństwa przestanie być tylko niewinną grą i zamieni się w krwawą jadkę. Ciekawe czy to co robiliśmy kiedyś, te nasze bójki wpłynęły na to kim teraz jest. Może wtedy nie grał, może to było prawdziwe. Może ja i Julie też traktowałyśmy to poważnie.
-Masters of Chaos ponad wszystko!-krzyknął Harry

~*~

-Harry?-zapytałam gdy leżałam wtulona w jego ramię

-Hmm?

-Musisz, że MoC wygra? 

Spojrzał na mnie pełen niezrozumienia i dziwienia. Chyba dziwi się, że w to nie wierze

-MoC na pewno wygra. A teraz idź spać. Jutro przyjedzie reszta i wtedy uzgodnimy całą resztę

~*~

Wszyscy już tu są. Razem dwadzieścia osób. Jenn zajęła się Phoebe, bo i tak ma dosyć słuchania o tym wszystkim a my zeszliśmy do piwnicy. Jedyną osobą, której brakuje jest Josh. 

-Już wszyscy?-zapytał Louis

-Jeszcze Anderson-powiedział Brian i w tej samej chwili chłopak o ciemnych włosach wszedł do wielkiego pomieszczenia pod ziemią. To on. To na pewno on. Spojrzałam na niego, ale nie odezwałam się ani słowem. Może sam mnie rozpozna. 

-Zoe?-zapytał ochrypłym zmienionym głosem-Zoe Brown?

-Już Styles-powiedziałam i wstałam by go przytulić-myślałam, że mnie nie rozpoznasz

-Ciebie? No co ty-podszedł do mnie i objął mnie w tali a ja zarzuciłam mu ręce na ramiona. Urósł i do dużo. Gdy byliśmy dziećmi był ode mnie niższy

-Ale się zmieniłeś.

-Ty też. Julie jest tu z tobą? Chętnie bym się z nią przywitał

Po jego słowach spojrzałam na Louis'a. Smutek wymalował mu sie na twarzy. Gdy Josh dowie sie jaka jest prawda jeszcze bardziej będzie chciał zniszczyć tamtych

-Josh ona...ona nie życie od kilku lat 

-Co? 

-Popełniła samobójstwo przez Chris'a. Louis był jej narzeczonym-wskazałam ręką Tomlinsona 

-Dlaczego on was teraz ścigają?

-Byłam ze Stoner'em kilka lat, ale on mnie bił. Uciekłam do Londynu gdy on był w więzieniu. Poznałam Harry'ego i Chris się mści. Chce mnie zabić

-Po moim trupie. Zabił mi jedną przyjaciółkę, drugiej mu nie oddam.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że się Wam podoba i będzie więcej niż 24 komentarze, które były ostatnio.

Znów zostałam nominowana do Bloga miesiące. Tym razem na innej stronie. Chciałabym Was prosić, żebyście zagłosowali na It's just a scar.
Tu macie link http://internetowy-spis.blogspot.com/
Konkurs kończy się za 30 dni. Ankieta jest na dole po lewej