It's just a scar: Rozdział 55

-Będzie tak jak kiedyś zobaczysz. Może nie teraz, ale w przyszłości na pewno będzie dobrze.
-Jestem zmęczona
-Jadłaś coś dzisiaj?
-Tak Drake zrobił obiad
-Ok. Idź się połóż ja coś przekąszę i przyjdę dobrze? -powiedział całując mnie w nos.
-Posiedzę z tobą. Nie widziałam cię cały dzień. Tęskniłam.
Poszliśmy do kuchni. Usiadłam przy stole i rysowałam palcem niewidzialne wzoru na drewnie a Harry wyciągnął z lodówki mleko i płatki z szafki. Usiadł na przeciwko mnie, widziałam w jego oczach troskę i ból. Ból bo nie mógł ochronić mnie przed wszystkim.
-Na jaką siłownię jutro idziemy? -zapytałam przerywając ciszę, która tak bardzo działała mi na nerwy.
-Nie idziemy na siłownie. Ćwiczymy w naszej opuszczonych ruinach fabryki na przedmieściach- to wiadomość mnie trochę przeraziła-tam mamy swój sprzęt. My ćwiczymy w innej części niż Lou, Julie i Liam. Po tym co się stało niedawno ty chyba pewne.
-To jest twój przyjaciel, dlaczego z nim nie porozmawiasz? Mnie wyjaśnisz wszystkiego?
-Może wcześniej tego nie zauważyłaś, ale Tomlinson nie należy do osób, którym można coś wytłumaczyć. On od razu rzuca się do bójki. On był taki jak ja i razem z tego wychodziliśmy. On jest starszy i szybciej zrozumiał życie, dlatego przestał ćpać i pić. Mi zajęło to więcej czasu, ale Lou zawsze gdzieś w środku będzie tym niebezpiecznym typem, który może zabić własnymi rękami by chronić bliskich. Uwierz mi, że gdybym nie był jego kumplem rozszarpałby mnie-nie mogę uwierzyć, że Louis naprawdę taki jest
-pogadam z nim jutro dobrze?
-Zoe to chyba nie jest najlepszy pomysł.
-Zaufaj mi. On mnie lubi, jestem najlepszą koleżanką jego dziewczyny, nic mi nie zrobi.
-Dobrze a teraz chodź już spać-powiedział odkładając brudny talerz do zlewu. Gdy szłam w stronę sypialni chwycił mnie za rękę. Nie był to taki uścisk jak wtedy gdy szliśmy tu od Liam'a, ten był bardziej czuły, bardziej taki jak kiedyś.
-Idę wziąć prysznic-powiedział i zniknął za drzwiami łazienki
W pokoju nałożyłam jakąś białą koszulkę Hazzy i swoje czarne szorty. W pośpiechu nie zabrałam z naszego domu piżamy. Położyłam się na łóżku i wsłuchiwałam się w dźwięk spływającej wody. Byłam strasznie zmęczona. Gdy Harry wyszedł z łazienki leżałam z zamkniętymi oczami. Poczułam jak łóżko ugina się pod ciężarem loczka
-Dobranoc-wyszeptał i pocałował mnie w czoło.
Mruknęłam cicho i wtuliłam się w jako ramie. Otulił mnie drugim i zasnęliśmy.

~*~

Wstałam obudzona nutami wydobywającymi się z pianina. Owinęłam się kocem i ruszyłam w stronę salonu. To Harry siedział i grał. Dawno nie słyszałam jak gra sam dla siebie. Próbowałam zarejestrować każdy szczegół melodii, by kiedyś ją odtworzyć. Jego gra była piękna, spokojna i romantyczna. Podeszłam i usiadłam obok niego. Czułam jego zimne nogi przy swoich. Zarzuciłam na jego ramiona kawałek koca. Był dużo więc starczyło dla nas obojga. Co chwila przerwał i zapisał coś w zeszycie. Komponuje? Czyli to nie jest już wymyślona kiedyś przez kogoś muzyka?
-Skończyłem
-Zagraj-powiedziałam uśmiechając się do niego.
Zrobił o co prosiłam. Wszystko razem było niesamowite. Zamknęłam oczy i wsłuchiwałam się w grę.
-Weź go-powiedział wręczając mi nuty -nie oddawaj tego nikomu. Gdy będziesz smutna wyciągnij go za zacznij wybijać melodie na klawiszach fortepianu czy pianina.
-Dziękuje-pocałowałam go go policzek
Czułam jak przyciąga mnie do siebie, obejmując w talii.
-to miejsce do, którego dzisiaj idziemy...tam nie jest do końca bezpiecznie
-Co?
-Nie tylko my tam trenujemy. Gdy MoC się rozpadło oddaliśmy hale dla kogoś innego. Pozwolili nam tam ćwiczyć, ale znam tych kolesi. Będą cię zaczepiać. Masz trzymać się blisko mnie i Drake'a ok? -pokiwałam twierdząco głową -Drake nauczy się kopnięć a ja ciosów. Chciałbym, żebym to ja cię wszystkiego nauczył, ale...
-Musisz ćwiczyć -uśmiechnęłam się dając mu jasno do zrozumienia ze nie jestem zła-idę się ubrać w coś wygodniejszego-chwyciłam w rękę dresy i czarną bokserkę.
Gdy wyszłam z łazienki zobaczyłam, że Harry siedzi już w kuchni i pije kawę.
-musisz coś zjeść
-Nie jestem głodna
-Zoe, zrobiłem ci omlet-powiedział znów zamaczając wargi w czarnej cieczy-musisz coś zjeść. Nie możesz trenować na pusty żołądek .
Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść...nie mogłam mu nie ulec gdy tak na mnie patrzył.

-Idę do Drake'a

-Ok-powiedziałam biorąc kolejnego gryza

-Tylko spakuj sobie jakieś wygodne buty do mojej torby-wskazał na dużą czarną torbę leżącą pod ścianą

Dokończyłam jedzenie i wyciągnęłam z plecaka buty do biegania, które na szczęście zdążyłam zabrać.

-Gotowa?-usłyszałam głos za mną

-Tak

-Więc chodźmy-powiedział Drake

Harry wziął nasze rzeczy i wyszliśmy. W milczeniu wsiedliśmy do auta Hazzy i pojechaliśmy.

~*~

Duży opuszczony budynek...aż ciarki mnie przechodzą jak na niego patrze. Weszliśmy do środka, gdzie nie było wcale tak źle. Lampy osadzone wysoko na suficie dawały dobre światło. Na środku stał ring, a dookoła porozwieszane były worki treningowe i poustawiane były hantle.

-Dobre Zoe chodź na ring-powiedział Drake-Harry pójdzie powalić w worek a potem się zamienimy ok?

-Ok-odpowiedziałam niepewnie

Wskoczyliśmy na wielką platformę. Moje serce zaczynało uderzać coraz mocniej i mocniej. Chłopak wręczył mi rękawice a sobie ręce owinął czymś podobnym do bandaża.

-Uderz we mnie

-Drake nie chce cię bić

-Jak chcesz ćwiczyć z takim nastawieniem? Nic mi nie będzie. Pomyśl,że jestem Chris'em-o nie. Nie będę patrzeć na niego jak na tego debila-Przeżyję. Uderz.

Dobra sam tego chciał. Wzięłam zamach i uderzyłam a on zrobił unik

-Świetnie, ale musisz przewidywać ruchy przeciwnika. Ja przewidziałem, że będziesz chciała uderzyć mnie w twarz więc się schyliłem. Zrób coś takiego-Wolno pokazywał co mam robić-pokaż mu, że chcesz uderzyć go w twarz, ale uderz w brzuch. Gdy będzie zwijał się z bólu kopnij go w krocze, przewróci się a wtedy będziesz miała czas na załatwienie go lub ucieczkę, rozumiesz?

-Tak...chyba tak

-Ok więc jeszcze raz

-Mam cię kopnąć w krocze?

-Nie!-powiedział szybko w wyniku czego zachichotała-udaj, że to robisz

-Ok.

Przećwiczyliśmy to jeszcze raz. Zaczyna mi się to podobać. Kątem oka zobaczyłam jak Harry uderza w worek, zrozumiałam, że to nie są przelewki i muszę dawać z siebie wszystko.