Rozdział 45

Siedzieliśmy oboje owinięci kocem
-Tu jest pięknie-powiedziałam wpatrując się w zachodzące słońce
-owszem. Chodźmy już. Zaczyna się robić późno.
-Masz rację. Przez ciebie mam mokrą koszulę
-Nadal?
Pokiwałam twierdząco głową i ruszyłam w stronę wody. Nim się spostrzegłam Harry stał obok mnie z gołą klatą
-Moja jest sucha-powiedział dając mi swoją koszulkę-nałóż ją.
Nie protestowałam i od razu wsunęłam ją przez głowę.
-Ślicznie wyglądasz w moich koszulkach-powiedział, jak wcześniej biorąc mnie na ręce.
~*~
-Czy gdybyś mógł cofnął czas i mnie nie poznać, zrobiłbyś to? -Zapytałam siedzącego obok mnie Harry'ego.
-Oszalałaś? To byłby największy błąd w całym moim życiu...a ty? Zrobiłabyś to?
-Nie Harry-spojrzałam na niego-jesteś najlepszą osobą jaką kiedykolwiek poznałam i nie oddałabym tego za nic w świecie
Tak właściwie to nie wiem czemu zapytałam. Chyba chciałam się upewnić. Ale czy to, że tyle razy mówił jak mnie kocha, nie wystarczy?
-Nigdy, przenigdy nie myśl, że mógłbym przestać cię kochać, słyszysz?-powiedział przytulając mnie mocniej do siebie i całując w czoło.
-Przepraszam, że o to pytałam.
-Nic się nie stało, kochanie. Chodź popływamy w basenie. Nie, nie zapomniałem, że nie umiesz pływać, ale chyba czas, żebyś się nauczyła.
-Ok idę się przebrać-powiedziałam i pobiegłam do pokoju. Wyciągnęłam z szafki strój i poszłam do łazienki. Gdy wyszłam Harry pływał już w basenie. Chyba mnie nie widział. Usiadłam na skraju zbiornika i zanurzyłam nogi. Mimo też, że było już naprawdę późno woda nadal była ciepła. Nagle zobaczyłam jak loczek się wynurza i zbliża się do mnie.
-Chodź -powiedział chwytając mnie za nadgarstki
-Harry, chyba wolę zostać tu. Przepraszam ale ja się boje
-Nic ci się nie stanie.
-Kochanie muszę ci coś powiedzieć.
-No mów
-Ale usiądź tu-powiedziałam kładąc rękę na posadzkę dając Harry'emu do zrozumienia ze chcę by wyszedł. Zrobił to.
-A więc o co chodzi?
-Ja miałam kiedyś siostrę
-co?-moje wyznanie bardzo go zaskoczyło
-Była ode mnie starsza. Gdy ja miałam 4 lata byłam z nią w basenie. Byłyśmy same bo nasi rodzice pojechali do pracy. Nie pozwalali nam wchodzić do wody ale nie posłuchałyśmy. No i ona dostała skurczu i zaczęła tonąć. Ja byłam za mała, żeby cokolwiek zrobić. I Emily utonęła. Od tamtej pory boję się pływać gdziekolwiek-mówiłam ze łzami w oczach.
-Zoe, spokojnie. Ciiii. Teraz jestem tu ja. Jesteśmy starsi a ja nie pozwolę by coś ci się stało. Przy mnie jesteś i zawsze będziesz bezpieczna, słyszysz? -otulił mnie opiekuńczo ramieniem i otarł moją łzę.
Wskoczył z powrotem do basenu.
-Ufasz mi?
-Ufam
-To chodź-powiedział łapiąc mnie w talii i przyciągając do siebie. W mgnieniu oka znalazłam się w wodzie, ale nie zanurzyłam się cała. Owinęłam ręce wokół szyi Harry'ego i nie puszczałam ani na chwilę. Przywarłam mocno do jego torsu. Czułam bicie jego serca.
-Nie bój się -wyszeptał do mojego ucha i odsunął się lekko-zanurzę się a ty zaraz za mną ok? -pokiwałam twierdząco głową.
W pewnej chwili chłopak gdzieś zniknął. Zobaczyłam tylko burzę loków pod wodą. Nagrałam dużo powietrza i zrobiłam to co on. Nie zdarzył nic zrobić, od razu go pocałowałam.

~*~

Dzisiaj 1 luty, urodziny Harry'ego. Jeszcze w Londynie kupiłam mu łańcuszek z zawieszkę przedstawiającą papierowy samolocik. Korzystając z okazji, że jeszcze spał poszłam zrobić śniadanie. Lodówka była wyposażona w najróżniejsze produkty, ale ja nie byłam  w stanie zrobić nic innego niż naleśniki. Nie dlatego, że nie potrafiłam, po prostu wiedziałam, że Harry zaraz się obudzi a naleśniki to najszybszy sposób na śniadanie. Położyłam talerze na tacy i poszłam do pokoju. Wyciągnęłam z szuflady podłużna pudełko z łańcuszkiem. Akurat w tym momencie się obudził.
- Wszystkiego najlepszego-powiedziałam kładąc tacę na łóżku

-Wiesz, że nie musiałaś? 

-Musiałam -powiedziałam dając mu prezent

-Zoe...

-Otwórz....proszę

Posłuchał. Otworzył czarne pudełeczko. Widziałam uśmiech na jego ustach. 

-Dziękuję, jest super-powiedział dając mi buziaka. Zapiął go sobie na szyi, pasował do niego. W sumie to on był tak ten samolocik, po nim też można było się wszystkiego spodziewać. 

----------------------------------------------------------------------------

No więc jest :) I jak? Ostatnio jest trochę gorzej z komentarzami :( Jeśli wam się podoba to komentujcie :) Dzięki komentarzom po prostu lepiej mi się pisze :)